راشد علي چانڊيو

” يَا اَيُّهَا الاۡءِ نۡسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبڪَ الۡکريۡم“

ناهي ڇا توکي پنهنجي پاڻ تي ايترو به رحم نٿو اچي جيترو ٻين تي ترس کائيندو آهين ڪڏهن تون ساڙيندڙ اُس ۾ ڪنهن کي ڏسندو آهين ته انهي تي سايو ڪندو آهين( ڇانو)  يا ڪنهن کي درد ۽ ڪرب ۾ ڏسندو آهين ته انهي تي شفقت جي بناتي تنهنجا ڳوڙها وهي ايندا آهن، مگر خود پنهنجي تباهي تي توکي ڪنهن صبر ڏياريو آهي، ۽ ڪنهن توکي پنهنجن مصيبتن تي بي فڪر ڪري ڇڏيو آهي ۽ خود پنهنجي پاڻ تي روئڻ کان تسلي ڏئي ڇڏي آهي حالانڪ سڀ جانين کان وڌيڪ توکي پنهنجي جان عزيز آهي.